- ὀρθόκορυς
- ὀρθόκορυςhaving an upright crestmasc nom sg
Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
ὀρθόκορυς
Look at other dictionaries:
ορθόκορυς — ὀρθόκορυς, υθος, ὁ, ἡ (Α) αυτός που έχει ορθή περικεφαλαία («ὁ ὀρθόν πῑλον ἔχων», Ησύχ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < ορθ(ο) * + κόρυς, υθος «περικεφαλαία» (πρβλ. τρί κορυς)] … Dictionary of Greek
κόρυς — κόρυς, υθος, ἡ (Α) 1. η περικεφαλαία τών μαχητών («βάλεν εὐπείθεια κόρυθος διὰ χαλκοπαρῄου», Ομ. Οδ.) 2. μτφ. το κεφάλι. [ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Η σύνδεση με το κέρας δεν μπορεί να τεκμηριωθεί επαρκώς. Μαζί με τα κόρυδος, κόρυμβος, κορύνη,… … Dictionary of Greek
ορθ(ο)- — (I) (ΑΜ ορθ[ο] ) α συνθετικό πολλών λ. όλων τών περιόδων τής Ελληνικής, που ανάγεται στο επίθ. ορθός και προσδίδει στο β συνθετικό τη σημ. τού όρθιου, τού ίσιου, τού ευθέος, τού κάθετου (πρβλ. ορθο κέρατος, ορθο τενής, ορθό τριχος, ορθο χαίτης) ή … Dictionary of Greek
